Ürdün‘deki Mültecileri Unutmamak…

Öncelikle böyle bir ziyaret imkanını bana sağladıkları için başta Allah’a hamd eder sonra Rahma Austria kuruluşuna teşekkür ederim. Bu bakımdan Kurbanlarını ve diğer bağışlarını Rahma kurumuna veren şahıslara da çok teşekkür ediyorum. Sizlerin bağış ve yardımları olmasa bizim oraya gidip insanları ziyaret edeceğimiz bir sebebimiz olmayacaktı. Bu gezide büyük rolü ve katkısı olan asıl sizlersiniz.

Bayramın ilk gününde Amman şehrinin merkezinde olan bir yetimhaneye gittik. Yetimhanedeki çocukların çoğunun Filistin asıllı idi ama az da olsa Suriye asıllı yetim çocuklar da vardı. O kadar çocuğun içinde olan bir yetim çok dikkatimi çekmişti. Kendisi daha yeni gelmiş ve 11 yaşlarında olsa gerek. Bir kız kardeşi var ve ayrıca bir de erkek kardeşi. Abilik yapmaya çalışıyor ama kardeşlerine belki babalık ve annelik de yapması gerekebilir. Kısa zaman önce Suriyenin Daraa şehrinden buralara kadar gelmişler.

O yetimhanede eski olan çocuklar belli oluyordu. Kendileri artık oraya alışmış ve Bayramı kutluyorlardı. Lakin bu genç abinin yüzünde tebessümü yakalamak benim için güç vericiydi. Hatta gözlerine dikkatli baktığımda, göz kapaklarının hafif şiş olduğunu fark ettim. Muhtemelen kısa zaman önce ağlamış. Kim bilir ne düşündü kendisi bu bayramda... Yetimhanede siz yardımsever insanların vermiş olduğunuz destekler ile çocuklara alınan hediyeleri hazırladık ve ikramlarını onlara dağıttık. Kendilerindeki o mutluluğu görmek bize bir ayrı mutluluk katıyordu. Orada hediye takdimi, et dağıtımı yaptıktan ve bayramlaştıktan sonra Amman şehrinde merkez bir yerde bulunan mülteci kampına doğru yol aldık.

O mülteci kampına yerleşim çok yıllar önce başlamış. Tarihi yönü ilk Filistin savaşına kadar dayanıyor. Yine sizlerin yapmış olduğunuz hediye zarflarını orada önceden zor durumda olan ailelere takdim ettik. Öyle aileler gördük ki, anlatımı çok zor. Bir bayan düşünün 3 tane çocuğu var ve oturduğu ev kira. Çalışmıyor ve kocası yıllar önce ölmüş. Bu bayan o eve 140 Dinar kira ödemek zorunda. Yardım derneklerinden alabildiği yardım ise 150 Dinar. Buyrun 10 Dinar ile geçinin nasıl geçinebiliyorsanız... Benim hayret ettiğim bir nokta, bu durumda olan aileleri gördük ve nasılsınız diye sorduğumuzda hamd ettiklerini ve şikayete meyilli olmadıklarını gördük. Bizler ise buralarda nice insanlar veya aileler görüyoruz ki imkanları normal şartlarda olduğu halde halinden memnun olmadıklarını (şikayetçi olduklarını) ve az hamd ettiklerini görüyoruz. Bayramın ilk günü genelde bu şekilde hediye dağıtımı ve et dağıtımı ile geçti.

İkinci gün Suriye ülkesine sınır olan (çadırlardan oluşan) kamp yerlerine gittik. İlk günden daha zor durumda olanlar var mıdır diye düşünüyordum. Bu ortamda insanın göz yaşlarını tutması çok zor. İnsanlar çadırlarda yaşıyorlar ve ihtiyaçlarını büyük bidonlara doldurulmuş su ile gideriyorlar. Bunlar ne yer ne içer diye düşünür oldum o an. Biz yaz sezonunda gittik lakin bu insanlar kışın nasıl yaşayacak burada ve nasıl ısınacaklar? Yağmur yağdığında veya fırtına çıktığında nasıl önlem alacaklar korunacaklar? Diye düşündüm. Onların durumlarını görünce buradaki yaşamın ayrı olduğunu ve hatta bambaşka bir dünyadan geldik diye düşünmedim değil.

Bu kıza bakar mısınız. Evinin (çadırının) duvarı kırık! Kimi zaman evimizin duvarları hangi renk olsun diye düşünüp duruyoruz. Bu resimdeki duvarı görüyorsun. Senin evinin duvarı hiç böyle bir hal aldı mı? Bu savaşların suçlusu bunlar mı? Bunların ne suçu var? Bu kız okula gidemiyor çünkü okul yok! Oyuncakları toprakların üzerinde buldukları taşlardan oluşuyor. Kimi çadırlar gördük kapısı açık, kapılarına zil koyma imkanları yok. Duvarlarımızı hangi renk boyayalım diye seçme imkanları yok. Lakin bu çadırlarda yaşamak zorunda olan insanlar var. Belki bir hayal bile kuramayan çocuklar var. Bu insanlara et dağıtımı yaptık ve hediyelerinizi takdim ettik. Sizin yaptığınız yardımlar belki sizlere küçük gözüküyor olabilir ama buradaki insanlar için çok önemli. Diğer günlerde yine yetimhaneler gezip aile ziyaretleri yapıp sizlerin vermiş olduğunuz hediyeleri onlara takdim ettik ve et dağıtımı yaptık.

Rahma kurumuna ve sizlere bu insanları unutmayıp, onlara yardımlarınızı gönderdiğiniz için çok teşekkür ediyorum...

Emrah Tekin