Amstetten den Lübnan’a…

 
 Amstetten den Lübnan’a…
 
 Rahma Austria'nın Kış Yardımı kampanyası için 27 Aralık 2019 tarihinde yolculuğumuz Viyana'dan başladı. Avusturya'nın farklı şehirlerinden kardeşlerim vardı Viyana, Innsbruck ve Niederösterreich dan. Yolculuğumuz İstanbul aktarmalı olarak Beyrut‘a oldu.
 

 1'inci Gün
 Sabah'ın erken saatlerinde yolculuğumuz başlamıştı. Beyrut'a 2 saatlik bir uzaklıktaydı. Şehir merkezinin dışında bulunan mülteci kamplarını ziyaret etmeye başladık. İlk kampa vardığımızda, arabanın geldiğini gören kardeşlerimiz çadırlarından çıkıp bizleri izliyorlardı. Sanki dört gözle bizlerin yolunu gözler gibi gözlerimizin içine bakıyorlardı. İlk ziyaret ettiğimiz Kampda ailelere yakıt dağıtımı gerçekleştirdi. Bunun yanında küçük kardeşlerimiz için de süprizlerimiz vardı. Onlara gofret ve çikolata dağıttıktan sonra bir kaçı ile tanışıp resim çekindik. O kadar güzel ve bir o kadar da masumlardıki... Verdiğimiz o bir kaç çikolata ile çok  mutlu olmuşlardı. Kendi kendime düşündüm biz bu kadar bolluk içinde böyle mutlu olamıyoruz acaba neden…
 Onlarla vedalaştıktan sonra yolculuğumuz ikinci kampa doğru oldu.

 İkinci kampta gıda paketi ve battaniye dağıtımı gerçekleşti. Dağıtım esnasında paketlerini almaya gelen Anne ve ablalarımız yüzlerimize öyle saf, temiz ve şükran dolu bakıyorlardı ki yüreklerimize dokunmuştu. Dağıtımımız bitti ve yolculuğumuz üçüncü kampa doğru olmuştu.
 Üçüncü kamp'a geldiğimizde bizimle beraber rahmet de gelmişti. Subhanallah öyle bir yağmur ve fırtına yağıyordu ki kendimizi zor ayakta tutuyorduk.
 Biz bu yağmura dayanamazken onlar o yağmur altında Çadırlarını ayakta tutmaya çalışıyorlardı...
 Bu kampada Gıda Paketi ve Battaniye dağıtımımız oldu. Daha sonra yolumuz dördüncü kampa oldu.
 Dördüncü kampda ise yine gıda paketi ve battaniye dağıtımımızı gerçekleştirdik. Dağıtımlar bittikten sonra iki aileyi çadırlarında ziyaret etme fırsatımız oldu. Rehberimiz bize tercümanlık ederek ailelerin durumu hakkında bilgilendiriyordu. Birinci çadırdaki aile de bir kızın bacağında rahatsızlık vardı. Savaştan kaçarken gerçekleştiğini söyledi ve bu ayağında protez bacak vardı ..
 Bir çadır da ortalama yedi kişi kalıyorlardı ve bu çadırlarda iki oda bulunmaktaydı. Bir odayı oturma odası olarak kullanırlarken aynı zamanda soba da oradaydı, diğer odanın yarsını mutfak olarak kullanmaktaydılar. Bu kardeşlerimize toplamış olduğumuz hayırlardan bir kısmını uzattık ve oradan ikinci çadıra geçtik. İkinci ailenin çadırına doğru yol almıştık. Ayaklarımızda botlar olmasına rağmen çamurun içine gömülüyorduk zar zor geçiyorduk belkide üstümüz batmasın diye dikkat ederek… Ama ordaki çocukların ayaklarında terlik vardı ve çamurun içinde yüzüyorlardı ve yinede bizleri görünce yüzlerimize bakarak tebessüm ediyorlardı. Vallahi içimiz kahroluyordu utanarak giriyorduk çadırlara. Biz bu kadar rahat yaşarken Lübnan’daki yedi kardeşimiz bir çadıra sığmaya çalışıyorlardı... Bu durum beni vicdanen baya rahatsız etmişdi içimdeki beni sorguluyordum! Bu duygular içerisinde ikinci çadıra girdik aile ile durumları konuştuk ve dualarını alarak çıkıp otelimize doğru yola koyulduk…
 
 2'inci Gün
 Beirut'un içinde olan ve Bourj al Baraj olarak geçen çoğunluğu Filistinli mültecilerden olan Kampı ziyarete gittik. Kampa giden yollar çok dar ve hep iç içeydi. Kafamızın üzerinde elektrik kabloları vardı onların altından geçiyorduk ve yağmur damlaları damlıyordu. Rehberimizin dediğine göre bu kablolardan dolayı günümüze kadar yüzlerce insan hayatını kayıp etmişti. O sokaklardan geçerek bir kaç aileyi ziyaret ettik. Bu kamptaki aileler bilmiyorum neden ama beni bir başka etkiledi. Aylardır çalışamayan evine bakamayan babalar vardı. Hasta yatağında yardım bekleyen, şifa bekleyenler vardı ... Ve evleri Güneş görmüyordu. Aile ziyaretlerinden sonra önceden hazırlanmış çorba ve gözleme dağıtımını gerçekleştirdik. Çok güzel bir duyguydu ve güzeldi elhamdülillah. Dağıtımdan hemen sonra Rahma Austria'nın kardeş kuruluşunun idari ve çalışma binasına geçtik. Bizleri çok güzel karşıladılar. Binaya girince çok mutlu olmuştuk. Orada Namazlarımızı kıldıktan sonra yardım kuruluşun çalışmalarını yerinde gözlemleyip, yapmış oldukları faaliyetler hakkında kendilerinden bilgi aldık. Daha sonra dernek merkezinde yetimler ile bir buluşmamız oldu. Orada bize küçük bir gösteri hazırlamışlardı bir kızımız kuran dan bir sure okudu ve diğer iki kızlarımızda şiir okudular. Onlara getirdiğimiz ikramları dağıttıktan sonra onlarla vedalaşıp, orada da muhtaç bir kaç aileye gıda paketi ve battaniye dağıtımını gerçekleştirdik. Daha sonra akşam yemeğimizi dernek binasında Yetimler ve Anneleri ile birlikte yaptık. Yetimlerimiz ile yan yana oturduk az da olsa anlaşmamıza rağmen biraz Türkçe, Arapça ve İngilizce ile sohbet edebilmiştik. Benim yanımda bir erkek çocuğu vardı Adı Hasan. Hasan ile muhabbet ettik ama kendisi baya utangaçdı ama  sonradan kısmen açıldı. Yemeğimizi yedikten hemen sonra Hasan ile resim çekildik. Annesi o kadar mutlu olmuştuki ayrılırken baya sarıldı bana. Yüreğinden öpülesi Anneler vardır… Daha sonra toplu şekilde resim çekildik ve hepsine aynı şekilde hazırlanmış olan yardımlarınızı ulaştırdık. Sonra sarıldık vedalaştık. Yüzüme bakarak o Anneler dua ediyorladı ayrılırken, sanki onların o ettikleri dua gönlümüze inşirah ferahlığı gibi geldi…
 Böylece dolu dolu bir iki gün yaşadık Allah‘a şükür.
 Bu bağlamda yardım eden herkesin yardımlarını ulaştırdık, bağış yapanlardan Allah razı olsun. Bunun yanında bize bu imkanı sunup kardeşlerimizin yanında olmayı onlarla tanışmamıza vesile olan Rahma Austria ekibine teşekkürlerimi sunmak isterim.
 Selam ve Dua ile .

Elif Tekcan